Evet hepimiz atlamışız.
Meğer gözümüzün önünde çok sembolik tarihi bir gelişme olmuş…
Ama Kılıçdaroğlu’ndan öbür husus görmeyen siyaset muharrirlerimiz, konuşan başlarımız, dış siyaset yazarlarımız…
Bendeniz…
Hepimiz atlamışız.
Dün Hürriyet’te Sedat Ergin’in yazısını okurken farkına vardım olayın.
4 TEMMUZ GÜNÜ KAHİRE VE ANKARA’DA YAPILAN ‘SAVAŞA SON’ AÇIKLAMASI
Merakınızı fazla gıcıklamadan mevzuya gireyim.
4 Temmuz günü, yani geçtiğimiz Salı, şu oldu.
Türkiye ve Mısır karşılıklı olarak büyükelçi atama kararı aldı.
Böylece iki ülkenin 10 yıl evvel kesilen büyükelçilik seviyesindeki diplomatik münasebeti tekrar kuruldu.
Bu da bölgenin en büyük devletlerinden ikisinin, ortalarındaki düşmanlığa son verdikleri manasına geliyordu.
Yani “Artık aramızdaki savaş bitti” diyorlardı.
Benim 10 yıldan beri savunduğum bir şey olduğu için gönülden destekledim ve destekliyordum bu kararı.
HİÇBİRİMİZİN AKLINA NİÇİN 4 TEMMUZ SORUSU GELMEDİ
O gün çok değerli bir şeyi atlamışız.
“4 Temmuz” tarihini…
Dün Sedat Ergin hepimize hatırlattı.
Meğer 4 Temmuz, Mısır’da “Sisi darbesinin” yapıldığı tarihmiş.
Darbe 3 Temmuz öğlenden sonra başlamış, 4 Temmuz sabahı tamamlanmıştı.
Yani Türkiye ile Mısır, bu “Darbenin 10’ncu yıldönümünde el sıkışarak, ortalarındaki diplomatik savaşa son verdiklerini ilan etmişlerdi.
Şimdi bu “4 Temmuz” tarihi de nereden çıktı diye sormaz mısınız…
BU TARİHİ KİM İSTEDİ, TESADÜF MÜ
İki ülke ortasında “Diplomatik savaşların anası” o gün başlamıştı.
Biz 4 Temmuz 2013 günü itibaren Mısır’a ve Sissi idaresine karşı büyük bir diplomatik savaş başlattık.
Bütün dünyada Sissi aleyhtarı kampanyanın silahşörlüğünü yaptık.
Aradan geçen 10 yıl geçti..
Mısır’da ve Sissi’nin durumunda hiçbir bir değişikik yok.
O gün darbeci idiyse…
Bugün de tıpkı özelliği ile iktidarda.
DARBENİN 10’NCU YIL DÖNÜMÜNDE RABİA BİTTİ
Öyleyse değişen kim?
On yıldır Sisi’ye “Darbeci” diyen, bütün Arap alemini, dünyayı ona karşı harekete geçirmeye çalışan, Rabia işaretini kendi seçim meydanlarının sloganı haline getiren, Birleşmiş Milletler’de Sisi var diye masaya oturmayan Türk tarafı…
Şimdi, 4 Temmuz üzere sembolik bir günde, hem de Sisi’nin iktidara gelişinin 10’ncu yılı üzere tekrar çok sembolik bir yılda büyükelçilik mutabakatını açıklayarak bütün dünyaya şu iletisi verdik.
“Sisi artık gözümüzde legal bir devlet lideridir. Ve biz darbe ile ilgili savlarımızdan vazgeçiyoruz…”
4 TEMMUZ ÖZEL Mİ SEÇİLDİ YOKSA DIŞİŞLERİ ATLADI MI
Kafamda gazeteci olarak iki soru var.
Bugün tesadüf müydü yoksa özel olarak mı seçilmişti?
Yoksa Bakanlıkta bu türlü bir güne rastladığını farkeden kimse olmadı mı…
Tabii son ihtimal de şu.
Özel olarak seçildiyse, bu tarihi kim teklif etti?
Rejimi değiştiren Anayasa’yı 12 Eylül günü referanduma sunan, son seçimi 14 Mayıs’a koyacak kadar sembolizm düşkünü Ankara bu türlü “Çok özel bir günü” nasıl kabul etti?
Hemen söyleyeyim. Benim için hiç kıymetli değil.
Cesur bir adım bu.
Sanmayın ki eleştireceğim, tam bilakis bütün kalbimle dayanak veriyorum.
4 TEMMUZ’UN MANASI ANLAMI: İHVAN BİTTİ MİSAK-I ULUSALA DÖNÜYORUZ
Ama Sedat Ergin’in bıraktığı noktadan bir adım öteye gideceğim ve 4 Temmuz günü atılan bu adımın ismini tam olarak koyacağım.
Benim için;
4 Temmuz günü atılan bu imza; Türk dış siyasetinin “Kızılelma” anlayışından çıkıp, tekrar “Misak-ı Milli” siyasetine dönüşüdür.
Adını koymak istediğim bir ikinci şey de şu.
4 Temmuz günü atılan imza;
Türk dış siyasetinin “İhvan” bağımlılığından kurtulup, tekrar “Ulusal çıkarlar” anlayışına dönüşüdür.
Bunun sonu da şudur:
“Dış siyasette Ahmet Davutoğlu hayalciliğinin bitip, tekrar “Yurtta Sulh, Cihanda Sulh” anlayışına dönüş.”
RUSYA SİYASETİNDEKİ MUVAFFAKİYETİN SIRRI ÇOK AÇIK
Şu gerçek arıtk bütün açıklığı ile karşımızda.
Cumhurbaşkanı Erdoğan kendini ne vakit “İhvan eksenli” dış siyaset anlayışından kurtardıysa, o vakit dış siyasette harika başarılara imza atıyor.
Mesela Rusya-Ukrayna Savaşı’ndaki tutumu…
Olaya büsbütün Türkiye’nin ve Türk halkının çıkarları açısından bakıyor ve sahiden başarılı.
Mesela İsveç’in NATO’ya alınması…
AMA İHVAN BAĞIMLILIĞI BİZE ÇOK DEĞERLİYE PATLADI
Ama ne vakit çocukluk hayallerine, İhvan duygusallığına girdiyse, Türkiye açısından sonu son derece ağır hezimetlerle karşılaştık.
Mesela Suriye…
Orada Müslüman Kardeşler iktidara gelir hissiyle, hududumuz dünyanın bütün direnişçi fanatiklerine açıldı.
Sonuç tam bir felaket oldu.
Sınırımız Peşaver’e döndü.
Türkiye’nin altından kalkamayacağı bir göçmen sorunu ortaya çıktı.
Mesela Körfez ülkeleriyle ilgiler.
Türkiye’nin menfaatleri hiç dikkate alınmadan yalnızca Müslüman Kardeşlere dayanak olmak için Suudi Arabistan, Birleşik Arap Emirlikleri ile düşmanlık yaratıldı.
BİZİ AKDENİZ’DE TEK BAŞINA BIRAKAN İHVANSEVERLİK
Mesela Mısır…
Sırf orada Müslüman Kardeşler’in lideri Mursi başkan olacak diye Mısır halkının da büyük kısmını karşımıza aldık.
Mesela Sudan…
Hepsi Türkiye açısından felaketle sonuçlandı.
Akdeniz’de tek başımıza kaldık.
Şimdi bu İhvan enkazı yavaş yavaş kaldırılıyor ve Türkiye dış siyasetinde Cumhuriyet’in kurduğu fabrika ayarlarına dönüyor.
Dışişleri’nin başında gerçekçiliği ve konuşmaktan çok iş yapmasıyla tanıdığımız bir insan var.
İhvan ve Müslüman Kardeşler, bugün bütün İslam aleminin siyaset ufkundan silindi.
Dolayısıyla Türkiye’nin de bu İhvan ümmeti hayalinden kurtulması çok düzgün oldu.
NETİCEDE “MONŞER” DİYE AŞAĞILANANLAR HAKLI ÇIKTI
Bu ülkenin sağlam ve ulusal çıkarlara uygun dış siyasetinin çok başarılı mimarları olan eski sefirler, büyükelçiler yıllardır “Monşer” diye küçümsendi aşağılandı.
Madem Sisi ile barışacak bir noktayla gelebildik…
Artık o insanlara da öbür türlü bakma vakti geldi.
Çünkü “4 Temmuz Mutabakatı” bize onların Orta Doğu siyasetlerinin hakikat olduğunu bir defa daha gösterdi.